کسی می آید کسی می آید کسی می آید کسی که مثل هیچکس نیست کسی که مثل هیچکس نیست من خواب یک ستاره ی قرمز را وقتی که خواب نبوده ام دیده ام من دیده ام دیده ام دیده ام که کسی می آید کسی می آید کسی می آید کسی که مثل هیچکس نیست کسی که مثل هیچکس نیست چرا من این همه کوچک هستم که در خیابان ها گم می شوم؟ چرا پدر که این همه کوچک نیست و در خیابان ها گم نمی شود؟ کاری نمی کنند کاری نمی کنند کاری نمی کنند که آن کسی که به خواب من آمده است روز آمدن را جلو بیاندازد و مردم محله ی کشتارگاه که خاک بچه هاشان هم خونیست و آب حوض هاشان هم خونیست و تخت کفش هاشان هم خونیست کاری نمی کنند کاری نمی کنند کاری نمی کنند که آن کسی که به خواب من آمده است روز آمدن را جلو بیاندازد کسی می آید کسی می آید کسی که در دلش با ماست در نفسش با ماس و در صداش با ماست کسی که آمدنش را نمی شود گرفت و دستبند زد و به زندان انداخت کسی می آید کسی می آید کسی می آید کسی می آید و نان را قسمت می کند و پپسی را قسمت می کند و باغ ملی را قسمت می کند و شربت سیاه سرفه را قسمت می کند و روز اسم نویسی را قسمت می کند و نمره ی مریض خانه را قسمت می کند و چکمه های لاستیکی را قسمت می کند و سینمای فردین را قسمت می کند و هرچه را که باد کرده باشد قسمت می کند و سهم ما را هم می دهد من خواب دیده ام دیده ام دیده ام دیده ام که کسی می آید کسی می آید کسی می آید کسی که مثل هیچکس نیست کسی که مثل هیچکس نیست کسی که مثل هیچکس نیست